Challenges and discoveries

Geplaatst op: 
Donderdag, 5 april, 2018 - 20:24

Het moeilijkste is altijd een startzin vinden bij het opstarten van een bericht.

Dit keer wil ik vermijden om weer te starten met “het is weer lang geleden”, want dat is het ook. Als ik terugblik, heb ik toch enkele zware periodes achter de rug. Ik heb wel even “rock bottom” gehaald enkele maanden geleden. Mijn grens toen fameus overschreden. Met resultaat een dokter die zei “thuisblijven”. Ziekteverlof door oververmoeidheid… Maar een fantastische les die ik toen geleerd heb. Ik kwek altijd over “zelfzorg”, maar ik voegde precies nooit effectief daad bij woord. Een grens die ik weer heb ontdekt, waarvan ik weet dat ik ze nooit nog mag overschrijden. Nooit nog wil overschrijden.

Ik heb sinds dan ook bewust ergens een quote hangen:
“Gun jezelf rust… een ander trapt voor jou niet op de rem.”

En dat doe ik nu ook weer heel bewust. Sinds een goeie anderhalve week voel ik enkele grote (nieuwe) gewrichten oplaaien. Ik heb geen extra trui nodig, want door de ontstekingen, heb ik het lekker warm van binnenuit. Het meest heb ik last van mijn knieën. Stilzitten is nefast en bewegen, daar heb ik soms even geen zin in… Een trap lijkt dan plots een groot obstakel. Schouders die kreunen. Kleine gewrichten die zeuren. En mijn lijf is moe. Niet in die zin dat een nachtje goed slapen de vermoeidheid wegneemt. Ik wacht in dit geval geduldig af tot de storm weer gaat liggen. Maar intussen leer ik wel dansen in de regen, en blijf ik mijn contente momenten of lichtpuntjes verzamelen.

Challenges and discoveriesAls je moe bent, ontdek je dan weer wel wat je energie geeft. En dan kom je jezelf toch tegen in zware situaties.

Ik heb dan ook weer een nieuw weetje over mezelf ontdekt: dat ik over een fameuze portie doorzettingsvermogen en wilskracht beschik. Eigen stoef stinkt, zeggen ze, maar wat heb ik mezelf heel recent toch weer verbaasd… Maar nu trap ik bewust op de rem, want ik heb geen zin om weer “rock bottom” te halen. Het is even genoeg geweest.

Komende woensdag heb ik weer een afspraak bij de reumatoloog. Gek hoe de tijd vliegt, want ik heb haar nog gezien, toen ik die paar maanden geleden thuisgezet ben. En helaas moet ik nu weer minder goed nieuws brengen. Met een gigantisch klein hart. Hoewel mijn bloedwaarden perfect waren, behalve dat ik blijkbaar niet voldoende foliumzuur opneem, vraag ik me toch stilletjes af wat de volgende stap zal zijn. Ik wacht geduldig af. En dan zien we wel weer.

 

Bron: Blogs van Sophie - LEVEN MET REUMA: Challenges and discoveries
Nieuwsbrief Reumatoïde Artritis Liga vzw - februari 2018, primeur 1