Een ondersteuningsbudget?

Als het afhangt van de meerderheidspartijen in de Vlaamse Regering krijgen heel wat mensen met een handicap die nu wachten op ondersteuning in de toekomst een beperkt basisondersteuningsbudget. Een tweede mogelijkheid, voor mensen met een complexere en grotere ondersteuningsvraag, is een persoonsvolgend budget voor gespecialiseerde ondersteuning.

Een pak vragen,
Vele bedenkingen,
Kritisch voor de concrete invulling,
Maar positief.

Zo evalueert VFG het voorstel.

Sinds jaren vraagt VFG een oplossing voor de lange wachtlijsten in de sector van personen met een handicap. Jaren wachten op ondersteuning houdt voor vele mensen in dat zij een lage kwaliteit van bestaan en weinig mogelijkheden tot inclusie hebben. Daarom zijn we blij dat er een initiatief is. Toch lijkt het ons een illusie te denken dat door dit initiatief de wachtlijsten zullen worden opgelost. Een aantal wachtenden zullen geholpen zijn met het voorgestelde basisondersteuningbudget, maar cruciale vragen blijven onbeantwoord. Zo is niet duidelijk hoe dergelijk budget zal kunnen worden ingezet.
Over het persoonsvolgend budget voor gespecialiseerde ondersteuning wordt bitter weinig gezegd. Toch zijn het vnl. mensen met een grote en complexe ondersteuningsvraag die hier baat bij zullen hebben. Deze groep mag niet uit de boot vallen door de maatregelen en investeringen in een basisondersteuningbudget.
Beide budgettypes moeten bovendien gelijktijdig uitgewerkt en in praktijk worden omgezet.

We hopen dat iedereen de juiste ondersteuning kan krijgen, dat elk budget voldoende vraagsturing toelaat . Het blijft voor ons onontbeerlijk dat de budgetten voldoende hoog zijn, de regelgeving voldoende vrijheid geeft en dat er een grote mate van flexibiliteit is om tegemoet te komen aan de ondersteuningsnoden van elke persoon – en dit in elke levensfase die iemand doormaakt. Enkel een omslag in de regelgeving, van aanbodgestuurd naar vraaggestuurd, kan een dynamiek op gang brengen die iedereen toelaat een inclusief leven te leiden. De kapstokken om dit te realiseren zijn aanwezig in het voorstel en dat is positief.

Een ander heikel punt is de mantelzorg. In dit voorstel wordt veel verantwoordelijkheid gelegd bij de sociale netwerken en mantelzorgers van personen met een handicap. Veronderstellen dat deze ‘wel nog een tandje kunnen bijsteken’ of dat het inzetten van deze ondersteuning een antwoord is op vele/alle ondersteuningsvragen is fout. We blijven vinden dat het inzetten van eigen netwerken een vrije keuze moet zijn van de persoon en dat netwerk zelf. Voor VFG blijft de samenleving als geheel verantwoordelijk voor het geven van ondersteuning aan personen met een handicap. Deze verantwoordelijkheid afschuiven op de mantelzorgers kan voor ons echt niet.

Daarom blijft VFG waakzaam bij de concrete uitvoering en invulling van de verschillende aspecten van dit voorstel. We kijken uit naar de uitvoeringsbesluiten en de bijhorende budgetten. Een eerste stap lijkt gezet. Het is uitkijken naar hoe de volgende Vlaamse regering dit zal realiseren.

Bron: Nieuwsbrief VFG, juni 2013 - www.vfg.be/

Geplaatst: 2013-06-08