Reumatoïde artritis en longlijden

Geplaatst op: 
Dinsdag, 12 januari, 2016 - 19:20

Interstitieel longlijden veroorzaakt een belangrijke morbiditeit en mortaliteit bij RA-patiënten.
Helaas slaagt men er nog niet in om deze ernstige en frequente complicatie van reumatoïde artritis te voorkomen, noch efficiënt te behandelen.

In Chicago werd een groep patiënten met reumatoïde artritis en interstitieel longlijden opgevolgd om eventuele risicofactoren op te sporen, de snelheid van de voortgang te evalueren en te achterhalen of deze voortgang met de ontstekingsactiviteit in de gewrichten samenhangt.

Uit de follow-up van deze patiënten bleek dat slechts zelden de ontstekingsactiviteit in de gewrichten met de achteruitgang van de longfunctie samenviel.
Deze discordantie toont dat er bij de opflakkeringen van reumatoïde artritis andere factoren een rol spelen dan bij de voortgang van het longlijden.

De opvolging van een groep reumatoïde artritis patiënten in Zweden leidde tot het besluit dat longaantasting zeer vroeg kan optreden en erg snel kan evolueren.


Bron: Longlijden en reumatoïde artritis (Ortho-Rheumato.be)

Longlijden en reumatoïde artritis

Dr. Jean-Claude Lemaire
Woensdag 18 november 2015

Interstitieel longlijden is een ernstige en frequente complicatie van reumatoïde artritis en veroorzaakt een belangrijke morbiditeit en mortaliteit. Helaas slagen we er nog niet in om die complicatie te voorkomen en efficiënt te behandelen.

Een groep uit Chicago heeft de dossiers van 47 patiënten met reumatoïde artritis en interstitieel longlijden doorgenomen om eventuele risicofactoren te achterhalen, de snelheid van voortgang te evalueren en na te gaan of die voortgang correleert met de ontstekingsactiviteit in de gewrichten (1). 

Een verergering van het longlijden werd gedefinieerd als een daling van de theoretische ESW met meer dan 10% of een daling van de koolstofmonoxidediffusiecapaciteit met meer dan 15% bij minstens twee opeenvolgende onderzoeken met minstens 8 weken ertussen. 36 patiënten (77%) hebben een dergelijke verergering vertoond. Bij multivariate analyse correleerde een hoge reumafactortiter significant met een verergering van het longlijden. Er was ook een sterkere tendens tot verslechtering van het longlijden bij Afro-Amerikanen en bij rokers. De anti-CCP-titer daarentegen was geen risicofactor voor voortgang van het longlijden. 

Bij 28 patiënten viel de reumatologische follow-up samen met de pneumologische follow-up. Daardoor kon worden aangetoond dat de ontstekingsactiviteit in de gewrichten slechts zelden correleerde met de achteruitgang van de longfunctie. Slechts bij 9 patiënten (32%) ging een hoge ontstekingsactiviteit in de gewrichten gepaard met progressie van het longlijden. Die discordantie wijst erop dat de factoren die een rol spelen bij opflakkeringen van artritis niet dezelfde zijn als de factoren die een rol spelen bij de achteruitgang van de longfunctie. 

Een Zweedse groep (2) heeft tekenen van longfibrose vastgesteld bij 12 van de 143 patiënten bij wie pas een diagnose van RA was gesteld. 6 maanden later werd bij 4 van die 12 patiënten een radiografische progressie waargenomen en hebben 3 andere patiënten tekenen suggestief voor interstitieel longlijden ontwikkeld. Dat wijst er dus op dat de longaantasting zeer vroeg kan optreden en erg snel kan evolueren. 

1. Y Chaichian et al. Identifying Risk Factors for Progression of Rheumatoid Arthritis-Associated Interstitial Lung Disease. ACR meeting 2015. Abstract 1583.
2. G Reynisdottir et al. Pulmonary Manifestations in Early Rheumatoid Arthritis: A 6 Month Follow up Study. ACR meeting 2015. Abstract 1600.