Het is nu bijna een week na mijn laatste infuus.
De hoofdpijn die ik na de behandeling ondervond, is stilletjes verbeterd. De rode kaakjes van de cortisone daarentegen heb ik nog steeds. Iedereen die ik tegenkom zegt dat ik er zo goed uitzie. Wie zou er niet goed uitzien na mijn 2 dosissen van 100 mg… Moest ik kunnen, ik zou op dit moment zelfs de muur van Geraardsbergen met mijn fiets beklimmen. Gelukkig zijn er nog man en kinderen om mij voor verder onheil te behoeden. Toch voel ik, na weer eens de badkamer op eigen houtje te hebben gepoetst, dat de RA alleen maar verborgen zit. Klaar om op elk moment terug op te duiken. Er is alleen maar een klein duwtje nodig en daar ben ik vandaag goed mee bezig, besef ik te laat. Morgen zal het weer een dagje verplicht rusten worden.
