Woensdag 8 oktober 2008

Categorie: 

Mijn dagen verlopen erg eentonig na mijn bezoek aan Gent.

’s Morgens sta ik vroeg op  om samen met manlief te ontbijten om zo toch wat tijd samen door te brengen voor hij naar het werk vertrekt. Maar dan is het voor mij wel genoeg geweest. Ik beland tegen wil en dank terug in mijn zetel. Er zijn nu 6 dagen voorbij na mijn bezoek aan de reumatoloog. Wat hij te vertellen had was geen verrassing.
Nu moet het maar eens stoppen! Het is genoeg geweest. Weer is het de Ledertrexate die heel mijn lichaam vergiftigt. Dat is wat ik te horen kreeg in het UZ. Als een bodygard heeft deze medicatie jaren door mijn lichaam gedwaald op zoek naar die vreselijke RA. Zij  heeft haar werk goed gedaan. Ik heb er deugd van gehad, dat mag ik niet ontkennen. Maar plots is die geweldige medicatie een gemene vijand geworden. Zij mat mij af, zoekt mijn zwakke plekken en valt dan, onverwachts, in alle hevigheid aan. Zij zorgt er voor dat ik al 14 dagen niets kan eten omdat er aften in mijn mond staan die geen enkel contact met voedsel of wat dan ook verdragen. Zij zorgt er voor dat ik nu verdrietig en moedeloos binnen zit, bang om onder de mensen te komen omdat ik mij niet goed voel. Het is nu al tweede keer. Ik kan er niet meer buiten. Het hoofdstuk Ledertrexate is voor mij afgesloten. Punt uit! De liefde-haat relatie is voorbij. Gelukkig zijn er de kinderen en kleinkinderen nog die mij dat kleine zetje geven om door te bijten.