Vandaag heb ik weer geen goed nieuws gehad. Mijn witte bloedcellen waren opnieuw gedaald.
Nadat ze met mondjesmaat waren geklommen naar iets meer dan 3000 bleken ze na mijn wekelijks bloedonderzoek terug gedaald naar 2000. Het kwam wel even hard aan want ik had de indruk dat het beter was. Hoe het komt is mij en mijn huisarts en reumatoloog een raadsel. Is de Ledertrexate nog zo lang werkzaam of is er iets anders aan de hand? Ik probeer mij in ieder geval niet te veel zorgen te maken. Er moet toch eens verbetering komen, denk ik dan maar.
Deze twee maanden hebben wel grondig mijn leven veranderd. Ik voel mij meer en meer afgezonderd van de buitenwereld en van elk contact met vrienden of kennissen. Alsof ik al weken alleen op een eiland leef. Elke dag uitkijkend naar wat nieuws in een fles. Elke dag hopend dat er een schip voorbij zal varen en mij terug mee neemt naar de bewoonde wereld.
Ziek zijn maakt je eenzaam. Voor je het beseft sluipt het stiekem als een dief je leven binnen. En soms sta je er machteloos naar te kijken.
